- jactatio
- jactātĭo, ōnis, f. [jacto], a throwing or tossing to and fro, a shaking, agitation, violent or frequent motion.I.Lit.:II.
corporis,
motion, gestures, Cic. Or. 25, 86:ubi primum ducta cicatrix, patique posse visa jactationem,
Liv. 29, 32:manus,
Quint. 10, 7, 26;of a storm at sea: ex magna jactatione terram videre,
Cic. Mur. 2, 4:armigeri in castra referebant (eum) jactationem vulnerum haud facile tolerantem,
the jolting, Curt. 6, 5, 1.—Trop.A.In gen., of mental agitation:B.jactationes animorum incitatae,
Cic. Tusc. 5, 6, 15.—Esp.1.A boasting, bragging; ostentation, display, vanity:2.jactatio est voluptas gestiens et se efferens insolentius,
Cic. Tusc. 4, 9, 20: verborum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 2:nulla cultūs,
Tac. G. 6:extemporalis garrulitas circulatoriae jactationis est,
Quint. 2, 4, 15:eruditionis,
id. 1, 5, 11: nonnullorum hominum jactationem et insolentiam ferre non potes, Cael. ap. Cic. Att. 10, 9, A, 5.—Jactatio popularis, a striving after popular applause, Cic. Clu. 35, 95; id. Har. Resp. 20, 43; so,jactatio cursusque popularis,
id. Prov. Cons. 16, 38; cf.:eloquentia haec forensis... ornata verbis atque sententiis jactationem habuit in populo,
id. Or. 3, 13.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.